Verbum

тупагало́вы, -ая, -ае (разм.).

Тупы, разумова абмежаваны, някемлівы.

|| наз. тупагало́васць, -і, ж.

безагаво́рачны, -ая, -ае.

Не абмежаваны ніякімі ўмовамі; безумоўны.

Безагаворачная капітуляцыя.

|| наз. безагаво́рачнасць, -і, ж.

бестэрміно́вы, -ая, -ае.

Які не абмежаваны тэрмінам.

Б. пашпарт.

Бестэрміновае карыстанне.

|| наз. бестэрміно́васць, -і, ж.

пазача́савы, -ая, -ае.

Не абмежаваны рамкамі часу, які разглядаецца па-за часам.

|| наз. пазача́савасць, -і, ж.

сітуаты́ўны, -ая, -ае (кніжн.).

Які мае адносіны да асобнай сітуацыі, абмежаваны пэўнымі ўмовамі.

|| наз. сітуаты́ўнасць, -і, ж.

лака́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Мясцовы, уласцівы толькі пэўнаму месцу; абмежаваны.

Лакальная вайна.

Лакальная сетка.

|| наз. лака́льнасць, -і, ж.

апіса́льны, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе апісанне, абмежаваны адным апісаннем.

Апісальная частка даследавання.

|| наз. апіса́льнасць, -і, ж.

празаі́чны, -ая, -ае.

1. гл. проза.

2. Будзённы, абмежаваны дробнымі жыццёвымі інтарэсамі.

Празаічныя турботы.

|| наз. празаі́чнасць, -і, ж.

безумо́ўны, -ая, -ае.

1. Не абмежаваны ўмовамі; безагаворачны.

Безумоўнае падпарадкаванне.

2. Бясспрэчны, несумненны.

Безумоўная перамога.

|| наз. безумо́ўнасць, -і, ж.

правінцыя́льны, -ая, -ае.

1. гл. правінцыя.

2. перан. Адсталы, абмежаваны ў поглядах, наіўны.

Правінцыяльныя норавы.

|| наз. правінцыя́льнасць, -і, ж.