шапаце́ць, -пачу́, -паці́ш, -паці́ць; -паці́м, -паціце́, -паця́ць; -паці́; незак.

Абзывацца шолахам, шумець чым-н. сухім або ўтвараць шолах, шум.

Шапаціць чарот на беразе возера.

Ніва шапаціць спелымі каласамі.

|| наз. шапаце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпілі́каць

‘скончыць выконваць, іграць што-небудзь; скончыць абзывацца пісклівымі або прарэзлівымі гукамі (пра музычныя інструменты, птушак, насякомых)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адпілі́каю адпілі́каем
2-я ас. адпілі́каеш адпілі́каеце
3-я ас. адпілі́кае адпілі́каюць
Прошлы час
м. адпілі́каў адпілі́калі
ж. адпілі́кала
н. адпілі́кала
Загадны лад
2-я ас. адпілі́кай адпілі́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час адпілі́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Мэмэ́каць ’абзывацца (аб авечках)’ (Нар. Гом.). Гукапераймальнае. Параўн. мэкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Абзывацца прарэзлівымі, адрывістымі гукамі. Казакі гікалі, свісталі, спявалі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюлюлю́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абзывацца гукамі, падобнымі на цю-лю-лю (пра некаторых птушак).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вычыры́кваць

‘абзывацца пэўнымі гукамі, падобнымі на "чырык-чырык", спяваць такім чынам (вычырыкваць прыгожы матыў і без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вычыры́кваю вычыры́кваем
2-я ас. вычыры́кваеш вычыры́кваеце
3-я ас. вычыры́квае вычыры́кваюць
Прошлы час
м. вычыры́кваў вычыры́квалі
ж. вычыры́квала
н. вычыры́квала
Загадны лад
2-я ас. вычыры́квай вычыры́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вычыры́кваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Мяню́шацца, мянюшкацца ’дражніцца, абзывацца’ (шчуч., гродз., Сцяшк. Сл.). Да мянушка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цілі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Абзывацца гукамі, падобнымі на «ці-лі», «ці-лі» (пра птушак).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кігі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абзывацца гукамі, падобнымі да «кі-гі». Адно над узбалоццем кігікаюць кнігаўкі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кігі́каць ’абзывацца гукамі, падобнымі да «кі-гі» (ТСБМ, Сл. паўн.-зах.), ’аб чайцы’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)