абдо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абдарыць, абдараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдо́рваць несов. ода́ривать, одаря́ть; см. абдары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натрактава́ць

‘пачаставаць, абдарыць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. натракту́ю натракту́ем
2-я ас. натракту́еш натракту́еце
3-я ас. натракту́е натракту́юць
Прошлы час
м. натрактава́ў натрактава́лі
ж. натрактава́ла
н. натрактава́ла
Загадны лад
2-я ас. натракту́й натракту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час натрактава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ашчо́дрыць

‘абдарыць, надзяліць каго-небудзь, што-небудзь кім-небудзь, чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ашчо́дру ашчо́дрым
2-я ас. ашчо́дрыш ашчо́дрыце
3-я ас. ашчо́дрыць ашчо́драць
Прошлы час
м. ашчо́дрыў ашчо́дрылі
ж. ашчо́дрыла
н. ашчо́дрыла
Загадны лад
2-я ас. ашчо́дры ашчо́дрыце
Дзеепрыслоўе
прош. час ашчо́дрыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адары́ць, адару́, адо́рыш, адо́рыць; адары́; адо́раны; зак., каго-што.

1. Тое, што і абдарыць.

А. дзяцей цукеркамі.

2. перан. Багата надзяліць якімі-н. якасцямі, здольнасцямі.

Прырода адарыла яго паэтычным талентам.

|| незак. адо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абдарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і абдарыць. Сонейкам цёпленькім, зеленню вабнаю Абдаравала зямельку вясна. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одари́ть сов.

1. (подарками) абдары́ць, надзялі́ць;

2. перен. (способностями) адары́ць, надары́ць, надзялі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ще́дро нареч., в разн. знач. шчо́дра;

ще́дро одари́ть шчо́дра абдары́ць (надары́ць);

ще́дро обеща́ть шчо́дра абяца́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узнагаро́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго (што) чым.

1. Даць ва ўзнагароду што-н.

У. ордэнам.

У. артыстаў воплескамі (перан.).

2. перан. Надзяліць, абдарыць чым-н. (кніжн.).

Прырода ўзнагародзіла яго талентам.

|| незак. узнагаро́джваць, -аю, -аеш, -ае; наз. узнагаро́джванне, -я, н.

|| наз. узнагаро́джанне, -я, н. (да 1 знач.).

Прадставіць да ўзнагароджання.

|| прым. узнагаро́дны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Узнагародная грамата.

Атрымаць узнагародныя (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адары́ць, адару, адорыш, адорыць; зак., каго.

1. Тое, што і абдарыць. І [зямля] адарыла пладамі багатымі Працавітыя рукі шчаслівых людзей. Грахоўскі. / у перан. ужыв. Дзяўчына адарыла мяне цёплай усмешкай. Даніленка.

2. перан. Багата надзяліць якімі‑н. якасцямі, здольнасцямі, уласцівасцямі. Прырода адарыла яго паэтычным талентам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)