Verbum

абдзіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абдзіраць — абадраць, абдзерці і абдзірацца — абадрацца, абдзерціся.

абдзіра́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абадрацца, абдзерціся (у 1 знач.).

2. Зал. да абдзіраць.

абдзе́рціся, ‑дзяруся, ‑дзярэшся, ‑дзярэцца; ‑дзяромся, ‑дзерацеся; пр. абдзёрся, ‑дзерлася; заг. абдзярыся; зак.

Тое, што і абадрацца.

абшарпа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Знасіцца, падрацца (пра адзенне). Паліто абшарпалася.

2. Абнасіцца, абадрацца (пра чалавека).

паабдзіра́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Абадрацца — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Паабдзіраліся рукі аб калючкі. □ У малога Васілька паабдзіраліся насы ў чаравіках і пазбіваліся абцасы. Броўка.

пашарпа́цца, ‑аецца; зак.

Знасіцца, абадрацца ў выніку працяглага або нядбайнага карыстання, нашэння. Партфель пашарпаўся. □ Вокны [касцёла] вузкія ды высокія — гэта добра, вежы можна ўкараціць, зняць, верхавінкі, рэбры на іх відаць, бляха ўжо добра пашарпалася. Лобан.