Verbum

даві́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца выцісканнем соку з вінаграду або іншых пладоў.

зашвартава́цца, ‑туецца; зак.

Умацавацца ў гавані на якарах або на прывязі (пра судна).

астудзі́цца, астуджуся, астудзішся, астудзіцца; зак.

Стаць халодным або халаднейшым. За ноч вада астудзілася.

астэатамі́я, ‑і, ж.

Спец. Аперацыя рассячэння косці з мэтай выпраўлення яе або падаўжэння.

[Ад грэч. osteon — косць і tome — рэзанне.]

афе́лій, ‑я, м.

Спец. Найбольш аддалены ад Сонца пункт арбіты планеты або каметы.

[Ад грэч. apó — воддаль і hélios — Сонца.]

баты́ст, ‑у, М ‑спе, м.

Тонкая паўпразрыстая тканіна з ільняной або баваўнянай пражы.

[Фр. batiste.]

анемі́я, ‑і, ж.

Змяншэнне колькасці крыві ў арганізме або змяненне яе саставу; малакроўе.

[Грэч. anaimia.]

ардэнано́сец, ‑носца, м.

Чалавек або арганізацыя, якія ўзнагароджаны ордэнам. Партызан-ардэнаносец. Завод-ардэнаносец.

заняво́льнік, ‑а, м.

Той, хто заняволіў або занявольвае каго‑, што‑н. Іншаземныя занявольнікі.

авітаміно́з, ‑у, м.

Хвароба, якая развіваецца пры адсутнасці або недахопе вітамінаў у ежы.