вы́пат, ‑у, М ‑наце, м.

Вадкасць, якая прасочваецца на паверхню праз сценкі крывяносных сасудаў пры запаленні серозных абалонак і збіраецца ў якой‑н. унутранай воласці цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́за, ‑ы, ж.

Гаручая вадкасць, якая атрымліваецца пры перапрацоўцы нафты. Валіць у лямпу газы. Пах газы. □ Газа была не чыстая, святла давала мала, капцела многа. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́пінг, ‑у, м.

1. Узбуджальныя сродкі, якія пры ўвядзенні ў арганізм стымулююць фізічную і нервовую дзейнасць.

2. перан. Пра ўсё, што стымулюе творчую актыўнасць, павышае працаздольнасць.

[Англ. dope — даваць наркотык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыско́нт, ‑у, М ‑нце, м.

1. Крэдытная аперацыя куплі банкам вэксаля або іншага пазыковага абавязацельства да заканчэння іх тэрміну.

2. Працэнт, які ўтрымліваюць пры гэтай аперацыі.

[Англ. discount.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспетчарыза́цыя, ‑і, ж.

Цэнтралізацыя аператыўнага кантролю і каардынацыі кіравання вытворчымі і іншымі працэсамі пры дапамозе тэхнічных сродкаў сувязі, сігналізацыі, тэлемеханікі і аўтаматыкі; увядзенне дыспетчарскіх метадаў кіравання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыферэнцыя́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Неаднолькавы, розны пры розных умовах. Дыферэнцыяльная рэнта. Дыферэнцыяльны тарыф.

2. Які мае адносіны да дыферэнцыяла (у 1 знач.). Дыферэнцыяльнае вылічэнне. Дыферэнцыяльныя ўраўненні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

металакера́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

Матэрыял або вырабы, атрыманыя з металічнага парашку шляхам прасавання пад ціскам і спякання пры высокай тэмпературы; атрыманне вырабаў такім шляхам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́фель, ‑я, м.

Спец. Вогнетрывалая танкасценная камера ў спецыялізаваных печах, якая засцерагае керамічныя, фарфоравыя і інш. вырабы пры награванні, абпальванні ад непасрэднага ўздзеяння агню, газу, сажы.

[Ням. Muffel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паза́дкі, ‑аў; адз. няма.

Адходы, астаткі пры малацьбе або веянні. Бабка насыпала ў маленькі мяшэчак, пашыты з старога рукава, крыху ячменных пазадкаў і прынесла ўнуку. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люкс 1, ‑а, м.

У фізіцы — адзінка вымярэння асветленасці.

[Ад лац. lux — святло.]

люкс 2, ‑а, м.

Ужываецца пры назвах чаго‑н. асабліва багатага, раскошнага, дабраякаснага. Тканіна-люкс. Каюта-люкс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)