графі́н, ‑а, м.

Шкляная пасудзіна з вузкім доўгім горлам для вады або віна.

[Ад іт. caraffina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

групо́рг, ‑а, м.

Групавы арганізатар, кіраўнік групы ў партыйнай, камсамольскай або прафсаюзнай арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гукаправо́днасць, ‑і, ж.

Здольнасць цела або асяроддзя праводзіць гукі. Гукаправоднасць металу. Гукаправоднасць вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даві́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца выцісканнем соку з вінаграду або іншых пладоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязры́б’е, ‑я, н.

Адсутнасць або недахоп рыбы. На бязрыб’і і рак — рыба. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варане́ц, ‑нцу, м.

Ядавітая травяністая расліна сямейства казяльцовых з чырвонымі або чорнымі ягадамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

відазмяні́цца, ‑змянюся, ‑зменішся, ‑зменіцца; зак.

Набыць або страціць якія‑н. асаблівасці, прыкметы; перайначыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вінці́ць, вінчу, вінціш, вінціць; незак., што.

Разм. Паварочваць, укручваць або выкручваць вінт, шрубу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вішнёўка, ‑і, ДМ ‑нёўцы; Р мн. ‑нёвак; ж.

Вішнёвая наліўка або настойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авітаміно́з, ‑у, м.

Хвароба, якая развіваецца пры адсутнасці або недахопе вітамінаў у ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)