Verbum

квяці́сты, -ая, -ае.

1. Пакрыты кветкамі.

Квяцістая сенажаць.

К. верас.

2. 3 узорам у кветкі; яркі, каляровы.

Квяцістая тканіна.

3. перан. Залішне напышлівы (пра мову, стыль і пад.).

К. стыль.

|| наз. квяці́стасць, -і, ж.

ко́рпаць, -аю, -аеш, -ае і карпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).

1. што чым. Раскопваць, калупаць.

К. зямлю матыкай.

2. перан., што. Марудна рабіць што-н.

|| наз. ко́рпанне, -я, н. і карпа́нне, -я, н.

ку́зня, -і, мн. -і, -яў, ж.

1. Майстэрня з горнам для ручной коўкі металу.

2. перан., чаго. Месца, дзе ствараецца што-н. вельмі важнае, істотнае (высок.).

Універсітэт — к. маладых спецыялістаў.

|| прым. ку́зневы, -ая, -ае.

сівізна́, -ы́, ж.

1. Сівыя валасы.

С. ў валасах.

Дажыць да сівізны (да старасці).

2. перан. Старажытнасць, даўніна.

С. вякоў.

◊

Сівізна ў бараду, а чорт у рабрыну (прыказка) — пра старога, які заляцаецца да жанчын.

скамаро́х, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У Старажытнай Русі: вандроўны акцёр, спявак-музыкант, вастраслоў і акрабат.

2. перан. Пра несур’ёзнага чалавека, які пацяшае іншых сваімі камедыянцкімі, штукарскімі выхадкамі (разм., неадабр.).

|| прым. скамаро́хаў, -ава.

скараспе́лы, -ая, -ае.

1. Які хутка і рана паспявае.

Скараспелая бульба.

2. перан. Надта паспешна зроблены, недастаткова падрыхтаваны, прадуманы (разм.).

Скараспелыя рашэнні.

|| наз. скараспе́ласць, -і, ж. (да 1 знач., спец., і да 2 знач.).

скле́іцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., скле́іцца; зак.

1. Змацавацца пры дапамозе клею, зліпнуцца ад чаго-н. клейкага.

Паперы склеіліся.

2. перан. Наладзіцца, аднавіцца (разм.).

Справа склеілася.

Сямейнае жыццё склеілася.

|| незак. скле́йвацца, -аецца.

сме́шны, -ая, -ае.

1. Які выклікае смех.

С. анекдот.

Смешнае здарэнне.

Смешна (прысл.) мне з такой работы.

2. Які выклікае іронію, насмешку.

С. вобраз.

3. перан. Недарэчны, такі, што нельга ўспрымаць сур’ёзна.

Смешныя патрабаванні.

спо́ведзь, -і, ж.

1. Пакаянне ў грахах перад святаром і дараванне ім грахоў.

2. перан. Шчыры расказ пра сваё жыццё; прызнанне ў чым-н.

С. героя рамана.

|| прым. спо́ведны, -ая, -ае (да 1 знач.).

сто́йкі, -ая, -ае.

1. Які не слабее; трывалы, устойлівы.

Стойкія пароды.

С. водар.

2. перан. Які цвёрда прытрымліваецца якіх-н. поглядаў, думак і пад.; паслядоўны.

Стойка (прысл.) трымацца.

С. характар.

|| наз. сто́йкасць, -і, ж.