Verbum

налажы́ць², -лажу́, -ло́жыш, -ло́жыць; -ло́жаны; зак., каго (разм.).

Скіраваць каго-н. на што-н., навучыць чаму-н.

Н. хлопца на добрае.

насміха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак., з каго-чаго і без дап.

Здзекліва смяяцца з каго-, чаго-н.

|| наз. насміха́нне, -я, н.

падлабу́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак., да каго (разм.).

Падлашчыцца, падлізацца.

Ён умее п. да каго хочаш.

|| незак. падлабу́ньвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

давы́браць, -беру, -бераш, -бера; -беры; -браны; зак., каго.

Дадаткова выбраць каго-н. куды-н.

Д. дэпутата.

|| незак. давыбіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

расшту́рхнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; зак., каго-што (разм.).

Штурхнуўшы, разняць каго-н.

Р. задзірыстых хлапчукоў.

|| незак. расштурхо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

ста́ўленне, -я, н.

Адносіны да каго-, чаго-н., погляд на што-н.; разуменне каго-, чаго-н.

Безадказнае с. да ўласнага здароўя.

тытулава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак. і незак., каго (што).

Назваць (называць) каго-н. у адпаведнасці з тытулам¹, званнем, чынам.

асядла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. гл. сядлаць.

2. перан., каго-што. Сесці верхам на каго-, што-н. (разм.).

Хлапчук спрытна асядлаў бервяно.

3. перан., каго-што. Поўнасцю падпарадкаваць сабе (разм.).

Усіх у сям’і асядлала.

папрыстаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

1. што. Прыставіць, прысланіць да каго-, чаго-н. усё, многае.

П. жэрдзе да страхі.

2. каго (што). Прызначыць быць дзе-н., каля каго-н. — пра ўсіх, многіх.

П. вартавых да затрыманых.

напатка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

1. Ідучы або едучы, сустрэць каго-н., натрапіць на каго-, што-н.

Н. воўка.

2. перан. Здарыцца, спасцігнуць (пра бяду, няшчасце і пад.).

Пад старасць яго напаткала гора.