Verbum

клы́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Марудна ісці; клыпаць. Маўчыць Аўген, маўчыць Марына, А конік клыгае ступой. Колас.

пабо́йвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Крыху баяцца, адчуваць страх. Пабойвацца ісці лесам. □ Старога Яна пабойваліся і паважалі. Чарнышэвіч.

паўню́сенькі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і паўнюткі. Сабралася.. [бабка Мар’я] ісці па ваду, глядзіць, а вёдры ўжо паўнюсенькія. Сіняўскі.

рэгрэсі́раваць, ‑руе, ‑руеш, ‑руе; незак.

Ісці назад у сваім развіцці, даходзіць да ўпадку, рэгрэсу. Рэгрэсіраваць у сваім развіцці.

узнепако́іцца, ‑коюся, ‑коішся, ‑коіцца; зак.

Разм. Прыйсці ў трывожны стан; устрывожыцца, усхвалявацца. — Трэба ісці, — раптам узнепакоілася Тэкля. Калюга.

цурбо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак.

Разм. Ліць, ісці (пра спорны дождж). А на дварэ ўсё цурболіў дождж. Ваданосаў.

маршырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Хадзіць, ісці маршам. Удзень афіцэры выводзілі салдат на выган за вёску і вучылі іх маршыраваць. Галавач. Насустрач Карніцкаму маршыраваў партызанскі ўзвод. Паслядовіч. // Хадзіць, ісці мерным шагам, па-ваеннаму. Пад вечар .. [Зыгмусь] выходзіў палявой дарогай з маёнтка на гасцінец і .. важна маршыраваў .. у мястэчка. Брыль.