збе́дніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены і збядні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; зак., каго-што.
1. Зрабіць бедным; абядніць.
З. прыроду, высекшы лес.
2. Пазбавіць каго-, што-н. выразнасці, сілы.
З. літаратурны вобраз.
|| незак. збядня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
удзя́чны, -ая, -ае.
1. Які адчувае, выказвае ўдзячнасць або прасякнуты ўдзячнасцю.
У. чытач.
Я вам вельмі ў. за дапамогу.
У. позірк.
2. перан. Які абяцае добрыя вынікі, плён, які можа апраўдаць затрачаныя сілы, сродкі.
Удзячная праца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Скле́йны (скле́йный) ‘умелы, панятлівы’ (Юрч. Фраз. 1), скле́йна ‘ўмела, па-майстэрску’ (Юрч. Вытв.). Няясна; магчыма, ад размоўнага мець клей (клёк) у галаве ‘быць разумным’, параўн. клій ‘жыццёвыя сілы’ (кам., Жыв. НС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ане́ксія, ‑і, ж.
Далучэнне пры дапамозе сілы якой‑н. краіны або яе часткі да другой дзяржавы.
[Ад лац. annexio — далучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перасі́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.
Празмерна напружваючы сілы, змучыць, надарваць сябе. Перасіліўся конь у цяжкім возе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зало́жна, прысл.
Абл. Бесперапынна, настойліва, упарта. Антось заложна і цярпліва У землю ўкладваў свае сілы. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
драбі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., дро́біцца і драбі́цца; незак.
1. Разбівацца на дробныя часткі.
Хвалі дробяцца аб скалы.
2. перан. Расчляняцца, раздзяляцца.
Дробяцца сілы.
|| зак. раздрабі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ро́біцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ве́рцень ’вецер; нячыстая сіла’ (Мат. Гом.). Персаніфікаваная назва ветру, паводле яго магутнай наднатуральнай сілы, утвораная ад vьrtěti і суф. ‑ьnʼь (як студзень, пярэварацень); параўн. таксама рус. перм. ве́рте́нь ’гарэза, свавольнае бойкае дзіцё’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прэ́гці, прэ́гціса ’вельмі хацець’ (ТС), прэ́гчыся ’моцна, прагна імкнуцца, дамагацца чаго-небудзь’, ’прыкладаць непамерныя намаганні для дасягнення мэты; высільвацца’ (ТСБМ, Сцяшк.), са скуры прэ́гчыся ’старацца як моц-сілы’ (Янк. БФ). Гл. пра́гнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
драбні́ць несов.
1. измельча́ть, мельчи́ть, дроби́ть;
д. друз — измельча́ть (мельчи́ть, дроби́ть) ще́бень;
2. дроби́ть;
д. сі́лы — дроби́ть си́лы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)