безжурбо́тны, ‑ая, ‑ае.

Які праходзіць без журбы і смутку, радасны. Безжурботнае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурла́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бурлакоў. Бурлацкая арцель. Бурлацкае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кватара́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кватаранта, уласцівы яму. Кватаранцкае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

само́тніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да самотніка, належыць яму. Самотніцкае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сібары́цкі, ‑ая, ‑ае.

Неадабр. Уласцівы сібарыту; такі, як у сібарыта. Сібарыцкае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўсталява́ны

1. неустанови́вшийся;

н. хара́ктар — неустанови́вшийся хара́ктер;

2. неустро́енный; ненала́женный;

~нае жыццё — неустро́енная (ненала́женная) жизнь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упрыго́жыць сов., прям., перен. укра́сить;

у. суке́нку вы́шыўкай — укра́сить пла́тье вы́шивкой;

у. жыццё — укра́сить жизнь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папра́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ра́вак, ж.

1. гл. паправіцца, паправіць.

2. Змена, дадатак, якія папраўляюць што-н.

П. да плана.

Жыццё ўносіць свае папраўкі.

|| прым. папра́вачны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

П. каэфіцыент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыўне́сці, -нясу́, -нясе́ш, -нясе́; -нясём, -несяце́, -нясу́ць; -нёс, -не́сла; -нясі́; -не́сены; зак., што і ў што.

Уключыць, унесці што-н. дадатковае, пабочнае.

Рэчаіснасць прыўнесла ў жыццё многа змен.

|| незак. прыўно́сіць, -о́шу, -о́сіш, -о́сіць.

|| наз. прыўнясе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шлюб, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Сямейны саюз мужчыны і жанчыны; сумеснае ўзаконенае жыццё мужчыны і жанчыны.

Зарэгістраваць ш.

Уступіць у ш.

2. Абрад, цырымонія ўступлення ў такі саюз.

Ехаць да шлюбу.

|| прым. шлю́бны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)