вярзці́ і ве́рзці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; ‑зём, верзяце; пр. вёрз, вярзла і верзла, ‑ло; незак., што.

Разм. Гаварыць недарэчнасці, бязглуздзіцу.

•••

Вярзці (малоць, плесці) лухту — балбатаць, гаварыць што‑н. неверагоднае, недарэчнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іранізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; незак., з каго-чаго і без дап.

Адносіцца з іроніяй да каго-, чаго-н., гаварыць з іроніяй пра каго-, што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марнасло́ў, ‑слова, м.

Разм. Той, хто любіць многа гаварыць; балбатун, пустаслоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глуханемата́, ‑ы, ДМ ‑маце, ж.

Адсутнасць слыху і здольнасці гаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дактара́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Педантычна павучальны, катэгарычна (пра тон, манеру гаварыць).

[Ад лац. doctoralis — уласцівы настаўніку, вучонаму.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фразёрстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Гаварыць прыгожымі напышлівымі фразамі; займацца пустаслоўем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

речитати́в муз. рэчытаты́ў, -ты́ву м.;

говори́ть (чита́ть) речитати́вом гавары́ць (чыта́ць) рэчытаты́вам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́шласць ж., в разн. знач. по́шлость;

п. паво́дзін — по́шлость поведе́ния;

гавары́ць ~ці — говори́ть по́шлости

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штамп м., в разн. знач. штамп;

паста́віць ш. — поста́вить штамп;

гавары́ць шта́мпамі — говори́ть шта́мпами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу-гу́.

У выразе: ні гу-гу, у знач. вык. (разм.) — маўчаць, не гаварыць ні слова або просьба ці загад маўчаць.

Пра гэта — нікому ні гу-гу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)