дысгармо́нія, -і, ж.

1. Парушэнне гармоніі, адсутнасць сугучнасці; немілагучнасць.

2. перан. Разлад, няўзгодненасць, парушэнне адпаведнасці чаго-н. чаму-н.

Д. колераў у пейзажы.

|| прым. дысгармані́чны, -ая, -ае.

Дысгарманічнае спалучэнне колераў.

|| наз. дысгармані́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

такт​II (деликатность) такт, род. та́кту м.;

чу́вство та́кта пачуццё та́кту;

отсу́тствие та́кта адсу́тнасць та́кту;

соблюда́ть такт прытры́млівацца та́кту.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недаста́ча, ‑ы, ж.

1. Адсутнасць патрэбнай колькасці каго‑, чаго‑н. Недастача вады. □ Хлапец усміхнуўся, і тут выявілася ў яго недастача пярэдніх зубоў. Самуйлёнак.

2. Адсутнасць якой‑н. маёмасці, грошай і пад., выяўленая пры праверцы магазіна, установы і пад. [Жанчына:] — Я ўчотчыца фермы. У мяне вунь недастача, судзіць збіраюцца. Навуменка.

3. Адсутнасць дастатковых сродкаў на пражыццё; недахоп самага неабходнага. З кожнай хаты нуда, Недастача глядзіць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засто́й, ‑ю, м.

Адсутнасць руху, нерухомасць. Застой крыві. □ Прынікае вецер гарачым тварам да шырокіх, анямелых у сваім адвечным застоі балот. Колас. // перан. Адсутнасць развіцця, удасканальвання. — Самае страшнае, таварышы, калі людзі звыкаюцца са становішчам, якое ёсць. Гэта называецца кансерватызмам, застоем. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непаўната́, ‑ы, ДМ ‑наце, ж.

Адсутнасць патрэбнай паўнаты ў чым‑н.; недастатковасць. Непаўната звестак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беззако́нне, ‑я, н.

1. Адсутнасць ці парушэнне законнасці. Поўнае беззаконне.

2. Беззаконнае дзеянне. Чыніць беззаконне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безнагля́днасць, ‑і, ж.

Стан безнагляднага; адсутнасць нагляду за кім‑, чым‑н. Барацьба з дзіцячай безнагляднасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэз...

Прыстаўка, якая абазначае выдаленне, знішчэнне, спыненне або адсутнасць чаго‑н., напрыклад: дэзінфекцыя, дэзарганізацыя, дэзінфармацыя.

[Фр. dés... — ад..., раз...]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскамфо́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Адсутнасць умоў, неабходных для нармальнай жыццядзейнасці людзей, выканання пэўнай работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свабо́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. У філасофіі: магчымасць праяўлення суб’ектам сваёй волі на аснове пазнання законаў развіцця прыроды і грамадства.

Суадносіны свабоды і неабходнасці.

2. Дзяржаўная незалежнасць, суверэнітэт.

Барацьбіты за свабоду народа.

3. Адсутнасць абмежаванняў, якія звязваюць грамадска-палітычнае жыццё і дзейнасць грамадства або яго членаў.

С. выбару веравызнання.

С. слова.

4. Увогуле — адсутнасць якіх-н. абмежаванняў у чым-н., асабістая незалежнасць, самастойнасць.

Поўная с.

5. Стан таго, хто не знаходзіцца ў заключэнні, у няволі.

Выпусціць на свабоду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)