Verbum

глады́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Абл. Гладыш. Данік прывёз першую гладышку бярозавага соку. Шамякін.

гучо́к, ‑чка, м.

Абл. Маладая галінка; атожылак, парастак. — Сена дастанем, насячом гучкоў, вецця, галін — не падохне жывёла. Колас.

до́нька, ‑і, ДМ ‑ньцы, ж.

Абл. Дачка. — Хадзі да мяне, донька, паляжы трошкі, — сказала Ліда Сцяпанаўна. Шчарбатаў.

заўсягды́, прысл.

Абл. Заўсёды. Я б хацеў цішыні Заўсягды на граніцы, Хай шуміць збажына, Носяць косы сівец. Ляпёшкін.

ве́шала, ‑а, н.

Абл. Перакладзіна, жардзіна, прызначаная для развешвання чаго‑н. На вешалах пад стрэхамі.. варкаталі галубы. Гартны.

саляты́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Абл. Салатніца. На стале запаравала салятырка гарачай бульбы. Лужанін.

скажэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Звар’яцелы, ненармальны, шалёны. [Марына:] — І вы ўжо не хочаце глядзець? .. Адвярнуліся, як ад скажэннай. Алешка.

спацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Абл. Шпацыраваць. Каля дарогі спацыравалі вароны. Чорны. Стары палкоўнік.. спацыраваў па вуліцах. Бядуля.

тапы́ршчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; незак., што.

Абл. Тапырыць. Пераступае [Васіль] парог будкі, — вартавы прыветна тапыршчыць свае рыжыя вусы. Кулакоўскі.

таўка́чыкі, ‑аў; адз. няма.

Абл. Хвошч. Варвара Бярозка перапыніла Насцю: — Мы самі галоўкі канюшыны ды таўкачыкі збіраем. Асіпенка.