прыгуме́нь, ‑ю, м.
Абл. Тое, што і прыгуменне. Дзядзька Марцін кінуў рэзаць сечку і выйшаў на прыгумень. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)