Verbum

нелюдзі́масць, ‑і, ж.

Уласцівасць нелюдзімага; панурасць, схільнасць да адзіноты. Суседзі па пакоі скардзіліся на нелюдзімасць Рыгора Стойбы. Асіпенка.

непрысту́пнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць непрыступнага. Старшыня-генерал рабіў уражанне поўнай непрыступнасці. Крэпасць нейкая — дый годзе. Пестрак.

няско́ранасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць няскоранага. Міхась Лынькоў малюе няскоранасць савецкіх людзей, іх агністую нянавісць да ворага. Кучар.

няспы́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць няспыннага. [Прыгажосць] зачароўвала, напаўняла адчуваннем няспыннасці руху, нараджала простую і зразумелую ўрачыстасць у душы. Шамякін.

павярхо́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць павярхоўнага. Павярхоўнасць назіранняў. □ Шмат было павярхоўнасці і схематызму ў творчасці рэжысёраў і аператараў. «Беларусь».

пагро́злівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пагрозлівага. Ніколі раней Аляксей не чуў такой пагрозлівасці і рашучасці ў голасе Сашы. Новікаў.

падкрэ́сленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць падкрэсленага (у 2 знач.) — Вы ўжо абедалі? — звярнуўся .. [Брамцоў] да мяне з афіцыйнай падкрэсленасцю. Ракітны.

патэты́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць патэтычнага; усхваляванасць, страснасць. У гэтым месцы.. прамова [лектара] пабыла яшчэ большую патэтычнасць. Галавач.

пла́навасць, ‑і, ж.

Уласцівасць планавага. У літаратурны рух мы павінны ўнесці планавасць і назаўсёды расквітацца з абязлічкай. Чорны.

по́льскасць, ‑і, ж.

Уласцівасць, прыкмета польскага (у 1 знач.). [Пшэбора] Наўперад зняў канфедэратку, Як сведку польскасці ў краю. Колас.