Verbum

самнамбулі́зм, -у, м. (спец.).

Разлад свядомасці, пры якім у сне чалавек аўтаматычна робіць звычайныя дзеянні; лунацізм.

|| прым. самнамбулі́чны, -ая, -ае.

найме́нны, -ая, -ае (спец.).

Названы, абазначаны.

○

Найменны лік — лік, пры якім стаіць назва адзінкі вымярэння (напр., 7 кілаграмаў, 5 метраў).

насто́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Выраб са шчыльнай тканіны, якім засцілаюць стол; абрус.

Льняны н.

|| прым. насто́льнічны, -ая, -ае.

паме́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Надпіс, запіс, знак, якім абазначаецца што-н.

Паметкі на палях кнігі.

прыму́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

Выступ печы, на якім можна сядзець ці ставіць што-н.

|| прым. прыму́рачны, -ая, -ае.

грача́нішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

Поле, з якога сабралі грэчку або на якім папярэдняй культурай была грэчка.

двухпо́лле, -я, н.

Стары спосаб апрацоўкі зямлі, пры якім кожны год палавіна зямлі заставалася пад папарам.

|| прым. двухпо́льны, -ая, -ае.

шпіль, -я, мн. -і, -яў, м.

Востраканцовы конусападобны стрыжань, якім завяршаецца верх будынка.

Ш. вежы.

|| прым. шпі́левы, -ая, -ае (спец.).

ры́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Памяшканне пры царкве, у якім захоўваюцца рызы і царкоўныя рэчы.

|| прым. ры́знічны, -ая,-ае.

спрынцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, мн. -і, -цо́вак, ж.

1. гл. спрынцаваць.

2. Прыстасаванне, якім спрынцуюць.

|| прым. спрынцо́вачны, -ая, -ае.