тро́гатьсяI несов.

1. (сдвигаться с места, направляться куда-л.) ру́шыцца, кра́тацца, крана́цца;

тро́гаться в путь ру́шыць у даро́гу;

по́езд всё ещё не тро́гается цягні́к усё яшчэ́ не кра́таецца (не крана́ецца);

не тро́гаться с ме́ста не кра́тацца з ме́сца;

2. страд. чапа́цца, кра́тацца, крана́цца; см. тро́гатьI 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пхнуць сов., однокр.

1. толкну́ть, пихну́ть;

п. ка́мень з гары́ — толкну́ть (пихну́ть) ка́мень с горы́;

п. ло́кцем у бок — толкну́ть (пихну́ть) ло́ктем в бок;

2. (вложить что-л. внутрь чего-л.) су́нуть, засу́нуть, запихну́ть;

куды́ ты пхнуў гэ́ту кні́гу?куда́ ты запихну́л (су́нул, засу́нул) э́ту кни́гу?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э межд., разг.

1. (при возражении) э;

э, позво́льте, я расскажу́ э, дазво́льце, я раскажу́;

2. (при выражении изумления, недоверия и т. п.) ого́, эге́;

э, куда́ хвати́ли! ого́ (эге́), куды́ хапі́лі;

3. (при выражении решимости) ат, э;

э, была́ не была́ ат (э), хай бу́дзе, што бу́дзе (было́ не было́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ускользну́ть сов.

1. (скользя, вырваться) вы́слізнуць, вы́слізнуцца;

ры́ба ускользну́ла из рук ры́ба вы́слізнула (вы́слізнулася) з рук;

2. разг. (внезапно уйти откуда-л.) вы́шмыгнуць; разг. (куда-л.) шмы́гнуць; (скрыться) уцячы́; (исчезнуть) зні́кнуць;

ускользну́ть из ко́мнаты вы́шмыгнуць (уцячы́) з пако́я;

он ускользну́л к себе́ в ко́мнату ён шмы́гнуў да сябе́ ў пако́й;

неприя́тель ускользну́л от пресле́дования во́раг уцёк ад прасле́давання;

он куда́-то ускользну́л ён не́куды знік (уцёк);

3. разг. (уклониться) ухілі́цца; (увильнуть) увільну́ць;

ускользну́ть от прямо́го отве́та ухілі́цца (увільну́ць) ад прамо́га адка́зу;

4. (остаться незамеченным) разг. вы́пасці з-пад ува́гі, прайсці́ па-за ўва́гай;

э́то ускользну́ло от моего́ внима́ния гэ́та вы́пала з-пад маёй ува́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пае́хаць сов.

1. в разн. знач. пое́хать;

п. у Мінск — пое́хать в Минск;

нага́ не ўтрыма́лася, ~хала — нога́ не удержа́лась, пое́хала;

2. (отбыть куда-л.) уе́хать;

п. з го́рада ў вёску — уе́хать из го́рода в дере́вню;

3. (следом за кем-л.) после́довать, пое́хать;

п. са сме́ху — покати́ться со́ смеху

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ула́дзіць сов.

1. ула́дить;

у. спра́вы — ула́дить дела́;

у. пыта́нне — ула́дить вопро́с;

2. угоди́ть;

яму́ ця́жка ўла́дзіцьбезл. ему́ тру́дно угоди́ть;

3. разг. (определить куда-л.) устро́ить;

у. на слу́жбу — устро́ить на слу́жбу;

4. (сделать что-л. вовремя) угоди́ть, угада́ть;

~дзіў пад са́мы абе́д — угоди́л (угада́л) к са́мому обе́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кірава́цца несов.

1. (чым) руково́дствоваться, руководи́ться; сле́довать (чему);

к. пра́вілам — руково́дствоваться пра́вилом, сле́довать пра́вилу;

2. (на што, да чаго, куды) прям., перен. направля́ться, брать (держа́ть) направле́ние (на что, к чему, куда);

к. на ту́ю вёску — брать (держа́ть) направле́ние на ту дере́вню;

3. страд. управля́ться; руководи́ться; направля́ться; см. кірава́ць 1, 3, 4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вунь частица

1. в разн. знач. вон;

в. дзе — вон где;

в. куды́ — вон куда́;

в. які́ — вон како́й;

2. -то;

глядзі́, во́чы в. у іх зусі́м зліпа́юцца — смотри́, глаза́-то у них совсе́м слипа́ются;

3. в знач. нареч. вон;

в. віда́ць вёска — вон видна́ дере́вня;

в. яно́ што! — вон оно́ что!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заляце́ць сов.

1. (летя, оказаться высоко или далеко) залете́ть, улете́ть;

самалёт ~це́ў за паля́рны круг — самолёт залете́л за поля́рный круг;

2. (во время перелёта остановиться где-л.) залете́ть;

е́лі забра́ць по́шту — залете́ли забра́ть по́чту;

3. (летя, влететь куда-л.) залете́ть; (о птицах — ещё) запорхну́ть;

у се́нцы ~це́ла пту́шка — в се́ни залете́ла (запорхну́ла) пти́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зае́хать сов., в разн. знач. зае́хаць;

далеко́ зае́хать далёка зае́хаць;

зае́хать к бра́ту зае́хаць да бра́та;

зае́хать за дом зае́хаць за до́м;

зае́хать во двор зае́хаць у дво́р;

зае́хать в кана́ву зае́хаць у кана́ву;

чёрт зна́ет куда́ зае́хал со свои́ми фанта́зиями чо́рт зна́е куды́ зае́хаў са сваі́мі фанта́зіямі;

зае́хать в ро́жу прост., груб. зае́хаць у мо́рду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)