а́спідны, -ая, -ае.

1. Які мае дачыненне да аспіду²; зроблены з аспіду.

2. Чорны як аспід.

○

Аспідная дошка — дошка са слаістага мінералу чорнага колеру, на якой пішуць грыфелем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рапу́ха, -і, ДМ -пу́се, мн. -і, -пу́х, ж.

Палявая жывёліна сямейства бясхвостых земнаводных, падобная на жабу, з бугрыстай скурай шэрага або зялёнага колеру.

Шэрая р.

Чаротная р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чабо́р, -бару́, мн. -бары́, -баро́ў, м.

Травяністая духмяная расліна сямейства ясноткавых з дробнымі пахучымі кветкамі ружова-ліловага ці белага колеру.

|| памянш. чабаро́к, -рку́, м.

|| прым. чабаро́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падла́сіна, ‑ы, ж.

Пляма, звычайна белага колеру, на поўсці жывата жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вальфра́м, ‑у, м.

Хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал серабрыста-белага колеру.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лілава́ты, ‑ая, ‑ае.

З ліловым адценнем, па колеру блізкі да ліловага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Лёгкае адценне жоўтага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дажаўта́, прысл.

Да жоўтага колеру. — Вымыла я падлогу, вышаравала дажаўта. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вітра́ж, ‑а, м.

Узор у вокнах, дзвярах са шкла рознага колеру.

[Фр. vitrage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́лава, ‑а, н.

Хімічны элемент, мяккі коўкі метал серабрыста-белага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)