Слявя́да ‘дакучлівы чалавек’ (Сцяшк.; карэліц., З нар. сл.), ‘хто слабасільны’ (баран., Сл. ПЗБ), ‘пра чалавека, які нудна і доўга гаворыць’ (стаўб., Жыв. сл.), слявя́дзіць ‘доўга і нудна гаварыць’ (там жа), слябядзі́ць ‘сачыць’ (Сл. рэг. лекс.). Да лебядзіць (гл.). Збліжэнне з літ. šlavė́dra, šlevė́dra ‘распутны чалавек, бадзяга, прайдзісвет’ (гл. Лаўчутэ, Балтизмы, 132) сумніўнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вайжда́цца ’хістацца, калывацца’ (З нар. сл.). Магчыма, кантамінацыя важгацца (гл.) і важдацца ’доўга займацца якой-небудзь справай’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пу́пніць ’марудзіць, корпацца’, пу́пніцца ’тс’, пу́пня, пу́пна ’маруда’, фраз. пу́пня пу́пніць ’доўга рабіць нешта’ (ТС). Гл. пыпніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уры́мсціцца сов., разг. угомони́ться, успоко́иться, утихоми́риться;

дзе́ці до́ўга не маглі́ ўры́мсціцца — де́ти до́лго не могли́ угомони́ться (успоко́иться, утихоми́риться)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намаўча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Памаўчаць доўга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папавучы́цца, ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак.

Разм. Доўга вучыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папагарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм. Гараваць доўга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаспа́ць, ‑сплю, ‑спіш, ‑спіць; зак.

Разм. Доўга паспаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскукава́цца, ‑кукуецца; зак.

Пачаць доўга і моцна кукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцыры́кацца, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць доўга, бесперастанку цырыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)