задо́рны, ‑ая, ‑ае.
Поўны задору; палкі, бадзёры. Голас малога па-дзіцячаму звонкі, задорны. Брыль. Вясёлыя, задорныя прыпеўкі рэхам адгукаліся ў бары. Ваданосаў. // Задзірысты. Вось пачуўся ў лесе, недалёка ад нас, рэзкі, задорны, поўны выкліку голас новага самца. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́тум (БРС). Запазычанне з лац. votum праз рус. во́тум (Крукоўскі, Уплыў, 80). Ст.-бел. вотум ’голас’ з польск. wotum < лац. votum (Булыка, Запазыч., 19).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сагла́с ’згода’ (Шат.), сагла́сіе, сагла́сія, сагла́се ’тс’ (Сл. ПЗБ), сагласі́цца ’згадзіцца’ (Сл. ПЗБ). З рус. согла́сие, согласи́ться, якія запазычаны з царкоўнаславянскай мовы. Гл. голас.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Таратаўня́ лаянк. ’тоўстая кабета’ (Сержп. Прык.). Няясна; магчыма, да гукапераймальнага тарата (гл.), параўн. польск. taratan ’выгук, што імітуе голас трубы’ і трубло ’абжора’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
раша́ючы
1. прил. реша́ющий;
~чая перамо́га — реша́ющая побе́да;
2. деепр. реша́я;
○ ~р. го́лас — реша́ющий го́лос
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сіпа́ты си́плый; (о голосе — ещё) оси́плый;
с. гук — си́плый звук;
с. го́лас — си́плый (оси́плый) го́лос
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўнагу́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дадатковую паўнату гучання. Паўнагучны голас. □ Грыміць паўнагучны вінтовачны стрэл. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
барыто́н, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.
1. -у. Мужчынскі голас, сярэдні паміж басам і тэнарам,
2. -а. Спявак з такім голасам.
3. -а. Духавы або струнны музычны інструмент сярэдняга рэгістра і тэмбру.
|| прым. барыто́навы, -ая, -ае і барыто́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
серабры́сты, -ая, -ае.
1. Які колерам і бляскам нагадвае серабро.
С. іней.
Серабрыстая луска.
Серабрыстыя скроні (з сівізной). Серабрыстая таполя (таполя, у якой лісце з ніжняга боку пакрыта пушком).
2. перан. Меладычна-звонкі, высокага тону.
С. голас жаўранка.
|| наз. серабры́стасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Выглаша́ць ’аб’яўляць’, рус. ’оглашать’ (Яруш.). З польск. wygłaszać ’прамаўляць, голасна паведамляць’, адпаведная беларуская форма была б *выгалашаць (з поўнагалоссем); параўн. галасі́ць ’крычаць на ўвесь голас’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)