пагляда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Глядзець час ад часу. Наглядаць на гадзіннік. □ Вочы, светлыя, мяккія, паглядалі цёпла і прыветліва. Краўчанка.
2. Наглядаць за чым‑н. — Во, яшчэ падумала, — бурчаў мельнік. — Ты б, во, лепей лезла на вышкі ды паглядала, як ідзе засыпка. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пракалупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм.
1. Калупаючы, зрабіць адтуліну ў чым‑н. Саўка пракалупаў нажом шырэй шчылінку і зрабіў з яе вочка, праз якое можна было глядзець сёе-тое з таго, што рабілася ў лесе. Колас.
2. і без дап. Калупаць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раслі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Памянш.-ласк. да расліна; невялікая, дробная расліна. Яны прывыклі глядзець на луг не проста, як на траву, а адрозніваць у гэтай траве безліч асобных раслінак. Чарнышэвіч. І, здаецца, ажываюць раслінкі, напіўшыся, абмыўшыся чыстай жыватворнай вільгаццю. Барашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уту́піцца, ‑плюся, ‑пішся, ‑піцца; зак.
Разм. Пільна, не адводзячы вачэй глядзець на каго‑, што‑н. Раман заўважыў Андрэйку і быў спыніўся на нейкую хвіліну і ўтупіўся вачыма ў яго бок. Кавалёў. Коля ўстаў, падышоў да акна, нешта паўглядаўся, потым зноў ўтупіўся ў чарцёж. Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звер м.
1. зверь;
2. перен. зверь, и́зверг;
◊ глядзе́ць зве́рам — смотре́ть зве́рем;
на лаўца́ і з. бяжы́ць — посл. на ловца́ и зверь бежи́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паве́рх I сущ., м.
1. эта́ж;
2. разг. (в театре) я́рус
паве́рх II предлог с род. пове́рх;
глядзе́ць п. акуля́раў — смотре́ть пове́рх очко́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зева́ть несов.
1. пазяха́ць;
зева́ть от ску́ки пазяха́ць з нуды́;
2. (пропускать что-л.) разг. зява́ць; (глазеть) глядзе́ць;
◊
зева́ть по сторона́м варо́н страля́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
примеча́ть несов.
1. разг. прымяча́ць, прыкмяча́ць; (замечать) заўважа́ць;
2. прост. (наблюдать) нагляда́ць; глядзе́ць; (следить) сачы́ць;
ты за ним примеча́й ты за ім нагляда́й.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
срам м.
1. со́рам, -му м., сарамата́, -ты́ ж.;
2. в знач. сказ. срам смотре́ть со́рам глядзе́ць;
◊
стыд и срам со́рам і га́ньба;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гэ́такі і гэ́ткі, ‑ая, ‑ае, займ.
Разм. Тое, што і такі. Дарогу! Дарогу сустрэчнаму плану! З гэтакім лозунгам хто ж не згодзіцца? Крапіва. — Няўжо табе, Амяллян, не сорам глядзець на гэтакі двор? — пачаў ушчуваць яго Журавінка. Лобан. Душой я вольны чалавек І гэткім буду цэлы век! Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)