цячэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. цячы.

2. Рух вады ў рацэ, а таксама вада, якая рухаецца.

Хуткае ц. ракі.

◊

Плысці па цячэнні — прыстасоўвацца да абставін, не выказваючы супраціўлення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разба́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак., што.

Дадаўшы вады або іншай вадкасці, зрабіць менш насычаным, радзейшым.

Р. спірт вадой.

|| незак. разбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. разба́ўка, -і, ДМ -ба́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

водаачышча́льнік, ‑а, м.

Спец. Апарат для ачысткі вады; фільтр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водавымяра́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для вымярэння вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воданаграва́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для награвання вады. Воданагравальная станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воданепраніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не прапускае вады. Воданепранікальная тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водапад’ёмны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для пад’ёму вады. Водапад’ёмная вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абязво́дзець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць бязводным; пазбавіцца вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідро́ліз, ‑у, м.

Расшчапленне складанага рэчыва пад дзеяннем вады.

[Ад грэч. hýdōr — вада і lýsis — разлажэнне, распад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забру́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан забруджанага. Забруджанасць вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)