хля́сцік, ‑а, м.

Вузкая палоска тканіны, прышытая або прышпіленая ззаду верхняга адзення, якая сцягвае яго па таліі. [Лейтэнант] убачыў нахіленую спіну чалавека, хлясцік з алавяным гузікам. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрыбусце́ць, ‑бушчу, ‑бусціш, ‑бусціць; незак.

Жаваць з хрустам. [Гарнак:] — Сніў, што адкусіў вуха ў нашага ўрадніка і жаваў яго, а яно, падла, жорсткае, валасатае, аж хрыбусціць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цуке́рак, ‑рка, м.

Разм. Тое, што і цукерка. Потым [мужчына] наставіўся на аднаго хлопчыка, з тых самых дзяцей, што ў зале гулялі, і цукеркам яго падманіў. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эргано́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

Галіна ведаў, якая вывучае чалавека і яго дзейнасць ва ўмовах сучаснай вытворчасці з мэтай аптымізацыі прылад, умоў і працэсу працы.

[Ад грэч. érgon — праца, работа і nómos — закон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашто́ўнасць ж., в разн. знач. це́нность;

матэрыя́льныя і духо́ўныя ~ці — материа́льные и духо́вные це́нности;

захава́нне ~цей — хране́ние це́нностей;

яго́ рабо́та ма́е вялі́кую к. для наву́кі — его́ рабо́та име́ет большу́ю це́нность для нау́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адхісну́цца сов.

1. откачну́ться, отклони́ться;

ма́ятнік ~ну́ўся — ма́ятник откачну́лся;

2. (резко отклониться) отшатну́ться;

ад нечака́насці ён ~ну́ўся — от неожи́данности он отшатну́лся;

3. перен. отшатну́ться;

сябры́ ~ну́ліся ад яго́ — друзья́ отшатну́лись от него́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міна́ць несов.

1. (проходить, проезжать мимо) минова́ть;

2. обходи́ть;

нія́кае лі́ха яго́ не міна́е — никако́е несча́стье его́ не обхо́дит;

3. (о времени, состоянии) проходи́ть;

міна́е год — прохо́дит год;

міна́е хваро́ба — прохо́дит боле́знь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падступі́цца сов.

1. подойти́, прибли́зиться;

дзе́ці ~пі́ліся бліжэ́й да дзя́дзькі — де́ти подошли́ бли́же к дя́де;

2. (обычно с отрицанием) подступи́ться, приступи́ться;

да яго́ сёння не п. — к нему́ сего́дня не подступи́ться (приступи́ться)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разве́зці сов.

1. развезти́;

р. дзяце́й па ха́тах — развезти́ дете́й по дома́м;

2. безл., разг. развезти́;

даро́гу ~зла ад дажджо́ў — доро́гу развезло́ от дожде́й;

3. безл., прост. развезти́;

яго́ разве́зла — его́ развезло́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хіну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; незак., каго-што.

1. Нахіляць, нагінаць. Я падняўся ад сырой пліты, але нехта хінуў маю галаву долу, і я не бачыў сцежкі. Пташнікаў.

2. перан. Выклікаць прыхільнасць да сябе, схіляць на свой бок. Але «чужак» быў бескарыслівы — вось што хінула да яго людзей, вось што дазваляла належным чынам ацаніць і яго талент, і яго памкненні. М. Стральцоў. // Накіроўваць на што‑н. (думку, справу і пад.). — Адным словам, усё ў вас там ціха і гладка, — не зусім ясна для мяне было, куды хінуў сакратар. Кухараў.

3. Прыхіляць, гарнуць да сябе. Малога на рукі бярэ, Хіне да грудзей яго горача, Каб матчыным сэрцам сагрэць... Калачынскі. Алег пачаў хінуць Людмілу да сябе, але яна заставілася рукамі. Ермаловіч. І .. [Чыжык] хінуў Зосю да сябе, бо ў ёй як бы было сабрана ўсё хараство зямлі. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)