ашука́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца;
Завесці сябе ў зман; памыліцца, пралічыцца ў чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ашука́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца;
Завесці сябе ў зман; памыліцца, пралічыцца ў чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бі́льцы, ‑аў;
Прылада ў выглядзе рамкі, на якую нацягваюць палатно
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акушэ́рка, ‑і,
Жанчына з сярэдняй медыцынскай адукацыяй, якая мае права самастойна аказваць дапамогу
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэцэнтраліза́цыя, ‑і,
1. Сістэма кіравання,
2. Адмена або аслабленне цэнтралізацыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
медыя́цыя, ‑і,
[Лац. mediatio — пасрэдніцтва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мія́змы, ‑аў;
[Грэч. miasma — забруджванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мнематэ́хніка, ‑і,
1. Тое, што і мнемоніка.
2. Эстрадна-цыркавы жанр — адгадванне назвы прадметаў
[Ад грэч. mnēmē — памяць і téchnē — майстэрства.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
навыбрако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падса́нкі, ‑нак;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лега́т, ‑а,
1. У Старажытным Рыме — пасол сената
2. Дыпламатычны прадстаўнік рымскага папы.
[Ад лац. legatus — пасланы, пасол.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)