Verbum

дэфіні́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Дакладнае лагічнае азначэнне таго ці іншага паняцця, якое ўключае найбольш істотныя яго прыкметы.

Слоўнікавая д.

кіль, -я, мн. кілі́, -ёў, м.

Падоўжны брус, які праходзіць па ўсёй даўжыні судна ў сярэдзіне яго днішча.

|| прым. кілявы́, -а́я, -о́е.

арты́кль, -я, мн. -лі, -ляў, м.

У граматыцы некаторых моў — часціца, якая дадаецца да назоўніка для адрознення яго роду, пэўнасці і няпэўнасці.

бацько́ўства, -а, н.

1. Кроўная роднасць паміж бацькам і яго дзіцем.

Устанавіць б.

2. Уласцівыя бацьку пачуцці і адносіны да сваіх дзяцей.

абяссі́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Зрабіць бяссільным.

Хвароба яго абяссіліла.

|| незак. абяссі́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абяссі́льванне, -я, н.

фрэнало́гія, -і, ж.

Антынавуковае вучэнне, якое сцвярджае наяўнасць сувязі між псіхалагічнымі, маральнымі ўласцівасцямі чалавека і будовай яго чэрапа.

|| прым. фрэналагі́чны, -ая, -ае.

хны.

У выразе: хоць бы хны, у знач. вык. (разм.) — ніколькі не хвалюецца, не турбуецца.

Яго папярэджваюць, а ён хоць бы хны.

хры́шчаны і хрышчо́ны, -ая, -ае.

1. Які прыняў хрысціянства.

2. Тое, што і хросны.

Х. бацька.

Хрышчоная маці.

Гэта яго х. сын.

цука́т, -у, М -ка́це, мн. -ы, -аў, м.

Зацукраваны плод (звычайна цытрусавы) або яго скурка.

Торт з цукатамі.

|| прым. цука́тны, -ая, -ае.