пазакіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і пазакі́дваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.
1. каго-што. Ускінуць на што-н. або закінуць куды-н. усё, многае.
П. стары абутак на гарышча.
2. што. Кінуўшы, палажыўшы не на сваё месца, згубіць усё, многае (разм.).
П. інструменты.
3. што. Адкінуць, адвесці (частку цела, аддзенне і пад.) убок, уверх, уніз.
П. рукі назад.
4. што. Кідаючы, запоўніць ці прыкрыць усё, многае.
П. ямы зямлёй.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
салда́т, -а, М -да́це, мн. -ы, -да́т, м.
1. Радавы ваеннаслужачы сухапутнага войска, а таксама ваеннаслужачы наогул.
С. музычнага ўзвода.
2. перан. Ваенны чалавек, воін.
Мой тата — стары с.
С. рэвалюцыі (той, хто прысвяціў сваё жыццё справе рэвалюцыі; высок.).
○
Лясныя салдаты — партызаны.
|| памянш. салда́цік, -а, мн. -і, -аў, м.
Скакаць у ваду салдацікам (прысл.; стоячы, у стаячым становішчы). Алавяны с. (дзіцячая цацка — фігурка салдата).
|| прым. салда́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нічагу́ткі, займ.
Разм. Тое, што і нічагусенькі. Стары Ярмалінскі кляўся і бажыўся, што «нічагуткі, каб я з гэтага месца не сышоў, не ведаю». Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паважда́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Важдацца некаторы час. Паваждацца з дзецьмі. □ Стары паваждаўся з хвіліну і выцягнуў на бераг цёмна-залацістую рыбіну. Ляўданскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падгні́лы, ‑ая, ‑ае.
Які падгніў. Мост быў стары, з падгнілых чорных бярвенняў. Мележ. Вера чакала.. [цётку], нецярпліва ходзячы па старой, з падгнілымі маснічынамі хаце. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дружба́к, ‑а, м.
Разм. Блізкі друг; сябар. Напарнікам у Віктара быў, як і летась, яго стары дружбак Анісь Шчыт, ён і прымаў змену. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адва́раны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад адварыць.
2. у знач. прым. Звараны, вараны. Стары моўчкі.. паставіў.. чыгун з халоднаю адваранаю бульбаю. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ранейшы, былы, мінулы, колішні, даўні, даўнейшы, тагачасны, стары; учарашні (перан.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
малаха́й, ‑я, м.
1. Шапка з шырокімі навушнікамі, падбітая футрам. Стары падняўся, надзеў малахай, развітаўся з усімі за руку. Навуменка.
2. Шырокі кафтан без пояса.
[Ад калм. махла.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скура́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Скураная куртка. Гэта быў камлюкаваты, нават тоўсты, гадоў пад шэсцьдзесят стары ў кароткай скуранцы. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)