нічагу́ткі, займ.
Разм. Тое, што і нічагусенькі. Стары Ярмалінскі кляўся і бажыўся, што «нічагуткі, каб я з гэтага месца не сышоў, не ведаю». Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)