Verbum

шчаўлю́к, ‑а, м.

Разм. Дзікарослае шчаўе; так званае вераб’інае шчаўе. [Піліпчык].. доўга стаяў перад зарослым лебядой і шчаўлюком печышчам свайго дома. Чорны.

прадаўжа́льнік, ‑а, м.

Той, хто прадаўжае справу, ідэі свайго папярэдніка. Піліп Пестрак — цудоўны прадаўжальнік лепшых традыцый, якія склаліся ў беларускай літаратуры. Кучар.

перараджэ́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. перараджацца — перарадзіцца.

2. Пагард. Страта свайго былога светапогляду пад уплывам варожай ідэалогіі. Ідэйнае перараджэнне.

куплёны, ‑ая, ‑ае.

Не свайго вырабу, набыты за грошы. Тытун быў свой, а не куплёны І драў ён горла, як шалёны. Колас.

укла́дзісты, ‑ая, ‑ае.

Разм. У які змяшчаецца вялікая колькасць паклажы. Укладзісты чамадан. □ [Сімон] выгрузіў з укладзістых кішэняў свайго пінжака скураныя зляжалыя мяшочкі. Самуйлёнак.

устурбава́цца, ‑буюся, ‑буешся, ‑буецца; зак.

Прыйсці ў стан непакою, хвалявання, трывогі. — Штосьці ўстурбаваўся я ўчора за свайго хлопца, — сказаў Раман Навумавіч. Кавалёў.

палеамагнеты́зм, ‑у, м.

Уласцівасць горных народ намагнічвацца ў перыяд свайго ўтварэння пад уздзеяннем магнітнага поля Зямлі і захоўваць набытую намагнічанасць у наступныя эпохі.

неадры́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неадрыўнага. Настаўнік з асаблівай сілай адчуў неадрыўнасць свайго лёсу ад лёсу народа, адчуў упэўненасць у правільнасці выбранага шляху. Казека.

пасяду́шкі, ‑шак; адз. няма.

Абл. Тое, што і пасядзенкі. Кастусь звадзіў нават свайго новага знаёмага на пасядушкі з песнямі і на гулянку. Караткевіч.