шчаўлю́к, ‑а, м.
Разм. Дзікарослае шчаўе; так званае вераб’інае шчаўе. [Піліпчык].. доўга стаяў перад зарослым лебядой і шчаўлюком печышчам свайго дома. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)