печь​II сущ. печ, род. пе́чы ж.;

ру́сская печь ру́ская печ;

изразцо́вая печь ка́фельная печ;

голла́ндская печь гру́бка;

до́менная печь до́менная печ;

плави́льная печь плаві́льная печ;

электри́ческая печь электры́чная печ;

нагрева́тельная печь награва́льная печ;

◊

лежа́ть на печи́ ляжа́ць на пе́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

истопи́ть​I сов.

1. (нагреть топкой) нагрэ́ць, напалі́ць (што); (печь) вы́паліць (у печы);

2. (израсходовать на топку) разг. спалі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

исто́пленный​I

1. (нагретый топкой) нагрэ́ты, напа́лены; вы́палены (у печы);

2. (израсходованный на топку) разг. спа́лены; см. истопи́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́чыва, ‑а, н.

1. зб. Печаныя вырабы з мукі. Выняць печыва з печы. □ Служыцелі з падносамі.. частуюць гледачоў чаем з мятай і розным салодкім печывам з міндалем, мятай і фінікамі. В. Вольскі.

2. Абл. Адзін замес, адна выпечка хлеба. Гаспадыня дастала з печы чыгун цёплай вады, паставіла на ўслон дзве дзяжы, і ўчыніла з тае мукі.. два печывы хлеба. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ва́льня ’мыццё ў печы’ (КСТ). Да ванна з дысіміляцыяй нн > льн. Параўн. вальненка < ваненка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апа́льшчык, ‑а, м.

Той, хто паліць печы ў службовым памяшканні або працуе ў кацельнай. Апальшчык у калідоры грукнуў дровамі аб жалезны ліст ля печкі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абгні́сці, ‑гніе; зак.

Стаць зверху або з краёў гнілым. Абгніў, абваліўся паркан. Праўда,.. [Алеся] сама пакрысе яго расцягала, калі не стала чым паліць у печы. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назо́льны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і назойлівы. Адзін дзед, які і летам спаў на печы, доўга яшчэ круціўся бяссонна, не мог уцішыць назольны кашаль. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напячы́ся, ‑пякуся, ‑пячашся, ‑пячэцца; ‑пячомся, ‑печацеся; пр. напёкся, ‑пяклася, ‑пяклося; заг. напячыся; зак.

Разм. Моцна нагрэцца, ператрэцца на сонцы, печы і пад. Напячыся на пляжы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панца́к, ‑у, м.

Абл.

1. Круглыя ячныя крупы. У печы з панцаку варыцца калядная куцця. Васілевіч.

2. Суп з такіх круп. [Бацька] сёрбаў забелены панцак. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)