га́лы, ‑аў;
1. Рымская назва старажытных кельцкіх плямён, якія ў 4–1 стст. да н. э. насялялі тэрыторыю сучаснай Францыі і Бельгіі.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́лы, ‑аў;
1. Рымская назва старажытных кельцкіх плямён, якія ў 4–1 стст. да н. э. насялялі тэрыторыю сучаснай Францыі і Бельгіі.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́ўга,
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
музыка́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Здольны да музыкі; які тонка разумее музыку.
2. Прыемны для слыху; меладычны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́сачка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кра́сны, ‑ая, ‑ае; красен, красна і красна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акве́ціць, аквечу, аквеціш, аквеціць;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыдво́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца на службе пры двары манарха.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́цейка, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стогало́сы, ‑ая, ‑ае.
У якім налічваецца сто і больш галасоў; шматгалосы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расста́йны, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)