гры́ўня, -і, мн. -і, гры́вень і -яў, ж. (гіст.).

1. У Вялікім Княстве Літоўскім: адзінка вагі каштоўных металаў вагой каля фунта¹.

2. У Старажытнай Русі: сярэбранае або залатое ўпрыгожанне, якое насілі на шыі.

3. У Расіі: манета вартасцю ў 10 капеек (разм.).

|| прым. гры́ўневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суб...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) другаснасці, пабочнасці, падначаленасці, маласці ў параўнанні з тым, што названа ў базавай аснове, напр.: субпадрад, субпадрадчык, субынспектар, субпрэфект, субарэнда, субпрадукты, субкантынент, субадзінка, субклетачны, субмікронны, суб’ядзерны;

2) знаходжання каля чаго-н., пад чым-н., напр.: субстратасфера, субальпійскі, субарктычны, субсветлавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прырэ́йкавы, ‑ая, ‑ае.

Які размяшчаецца каля лініі чыгункі. Прырэйкавая пляцоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паўскра́й ’ля, каля’ (ТСБМ). Да паўз і край 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пуці́ў (пущу) ’адзінка меры каля сямі кілаграм’ (малар., Нар. лекс.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ама́ль, прысл.

Мала чаго не хапае да чаго‑н., ледзь не.., каля, блізка, прыблізна каля... Лапата была старая, іржа амаль наскрозь праела жалеза. Самуйлёнак. Амаль без асаблівых прыгод дабраліся.. [Астап і Міколка] да горада. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валту́зіцца несов., разг.

1. (около чего, с чем) вози́ться;

в. каля́ машы́ны — вози́ться о́коло маши́ны;

2. (шумно, суетливо двигаться) вози́ться; бара́хтаться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паго́да ж. пого́да; (хорошее состояние атмосферы — ещё) вёдро ср.;

◊ чака́ць каля́ мо́ра ~ды — ждать у мо́ря пого́ды;

рабі́ць ~ду — де́лать пого́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курдзю́к, ‑а, м.

Тлушчавае адкладанне каля хваста ў некаторых народ авечак.

[Ад цюрк. куйрук — хвост.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мімае́зны, ‑ая, ‑ае.

Які праязджае міма. Мімаезныя людзі спыняліся каля абеліска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)