і́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Міжвольна ўтвараць удыхальныя рухі і адрывістыя гукі, якія выклікаюцца сутаргавым скарачэннем дыяфрагмы.

І. пасля абеду.

|| аднакр. і́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. і́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інтэрнацыяна́л, -а, м.

1. Назва буйных міжнародных аб’яднанняў, галоўным чынам палітычных арганізацый рабочага класа.

Першы І.

2. Міжнародны гімн рабочага класа і камуністычных партый свету.

З залы даносіліся гукі Інтэрнацыянала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галасі́ць, -лашу́, -ло́сіш, -ло́сіць; незак.

1. Голасна плакаць, прыгаворваючы (напр., у час пахавальнага абраду).

Г. па нябожчыку.

2. перан. Ствараць гукі, падобныя на плач.

Галасіла завіруха.

|| наз. галашэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насавы́ в разн. знач. носово́й;

~ва́я перагаро́дка — носова́я перегоро́дка;

~вы́я гу́кі — носовы́е зву́ки;

~ва́я па́луба — носова́я па́луба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гукаправо́дны, ‑ая, ‑ае.

Здольны праводзіць гукі. Гукаправоднае асяроддзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веля́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Заднепаднябенны. Велярныя зычныя гукі.

[Ад лац. velaris — паднябенны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыфтангі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які ўяўляецца дыфтонгам. Дыфтангічныя гукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нячленараздзе́льны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены членараздзельнасці; невыразны. Нячленараздзельныя гукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак.

1. Пра зязюлю: ствараць гукі, падобныя на «ку-ку».

2. перан. Цярпець нягоду, гараваць (разм.).

|| зак. пракукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й.

|| наз. кукава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буга́й, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

1. Тое, што і бык¹ (у 1 знач.).

2. Начная балотная птушка сямейства чапляў, якая, апусціўшы дзюбу ў ваду, утварае гукі, падобныя да рову быка¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)