зваро́так, ‑тка, м.
Слова або група слоў, якія называюць асобу ці прадмет, да якіх звяртаюцца. Знакі прыпынку пры зваротку. Вылучыць зваротак інтанацыяй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́ктарскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лектара, лектараў, уласцівы ім. Лектар спі вопыт. Лектарскі стаж. // Які складаецца з лектараў. Лектарская група.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
меты́л, ‑у, м.
Група атамаў, у састаў якой ўваходзяць адзін атам вугляроду і тры атамы вадароду (з’яўляецца састаўной часткай многіх арганічных злучэнняў).
[Фр. méthyle.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
метыле́н, ‑у, м.
Група атамаў, у састаў якой ўваходзяць адзін атам вугляроду і два атамы вадароду (з’яўляецца састаўной часткай многіх арганічных злучэнняў).
[Фр. méthyléne.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фра́нкі, ‑аў; адз. франк, ‑а, м.
Група германскіх плямён, якая насяляла ў пачатку нашай эры тэрыторыю каля ніжняга і сярэдняга цячэння Рэйна.
[Лац. Franci, ням. Franken.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шва́бы, ‑аў; адз. шваб, ‑а, м.; швабка, ‑і, ДМ ‑бцы; мн. швабкі, ‑бак; ж.
Абласная група нямецкага насельніцтва былога герцагства Швабія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дружы́на, ‑ы, ж.
1. У Старажытнай Русі — група з прыбліжаных князя, якая складала асноўнае яго войска і прымала ўдзел у кіраванні княствам. Дружына полацкага князя.
2. Добраахвотнае аб’яднанне, група, атрад, створаныя з якой‑н. мэтай. Баявыя рабочыя дружыны. Санітарная дружына. Пажарная дружына. Піянерская дружына.
•••
Народная дружына — добраахвотная арганізацыя ў СССР, якая дапамагае міліцыі ў ахове грамадскага парадку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ку́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
1. Памянш.-ласк. да куча (у 1, 2 знач.); невялікая куча. Кучкі саломы з-пад камбайна.
2. Невялікая група людзей, аб’яднаных агульнымі інтарэсамі. Кучка прыгнятальнікаў.
•••
Магутная кучка — група прагрэсіўных рускіх кампазітараў другой палавіны 19 ст. (Балакіраў, Барадзін, Кюі, Мусаргскі і Рымскі-Корсакаў), якія змагаліся за развіццё нацыянальнай музычнай культуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клі́ка, ‑і, ДМ кліцы, ж.
Група людзей, якія імкнуцца любымі сродкамі дасягнуць якіх‑н. карыслівых мэт; банда, шайка. Рэакцыйная кліна. Фашысцкая кліка.
[Ад фр. clique — шайка, банда.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́нча, прысл.
Абл. Абавязкова. Група салдат і Святлана з Зінай апынуліся ў тылу ворага. Усе салдаты былі паранены. Трэба было конча схавацца. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)