Verbum

накася́к, прысл.

Не прама, убок ад прамога кірунку; наўскасяк. Сцежка ішла накасяк. / у перан. ужыв. Так, сяк, накасяк, абы не па-людску. Прыказка.

натарахце́ць, ‑хчу, ‑хціш, ‑хціць; зак.

Разм.

1. Нарабіць шуму, тарахцення.

2. перан.; чаго і без дап. Хутка і многа наварыць чаго‑н.; набалбатаць.

нежыццяздо́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае здольнасці падтрымліваць і захоўваць жыццё. Нежыццяздольныя клеткі арганізма.

2. перан. Няздольны існаваць і развівацца. Нежыццяздольная тэорыя.

перастрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.

1. Прастрачыць нанава, іначай. Перастрачыць шво.

2. Прастрачыць усё, многае.

3. перан. Разм. Хутка нерапісаць што‑н.

размякчы́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

1. Стаць мяккім, размякнуць. Воск размякчыўся ў цяпле.

2. перан. Прыйсці ў стан душэўнай чуллівасці, стаць ласкавым, добрым.

раме́сніцтва, ‑а, н.

1. Занятак рамяством, саматужнай работай.

2. перан. Работа без творчай ініцыятывы, па ўстаноўленаму шаблону. Мастак — паняцце, якое выключае рамесніцтва. «Полымя».

расфы́ркацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Пачаць гучна і многа фыркаць. Конь расфыркаўся.

2. перан. Пачаць гаварыць з раздражненнем, паказваючы сваё незадавальненне.

скараспе́ласць, ‑і, ж.

1. Здольнасць жывёл і раслін да хуткага развіцця і росту. Скараспеласць бройлераў.

2. перан. Разм. Залішняя паспешнасць, неабдуманасць. Скараспеласць вывадаў.

ста́днасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць і стан стаднага (у 1 знач.). Інстынкт стаднасці.

2. перан. Поўнае несвядомае падпарадкаванне сваіх індывідуальных паводзін паводзінам гурту.

стыкава́цца, ‑куецца; незак.

1. Злучацца ўпрытык; ажыццяўляць стыкоўку аднаго з другім. // перан. Цесна змыкацца, быць блізкімі. Іх погляды стыкуюцца.

2. Зал. да стыкаваць.