Verbum

карэкты́ў, -ты́ву, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м. (кніжн.).

Частковая папраўка, змяненне чаго-н.

Унесці карэктывы ў рукапіс.

зняпра́ўдзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; зак. (разм.).

Абвергнуць, даказаць непраўдзівасць чаго-н.

Ён імкнуўся з. распаўсюджаныя чуткі.

істо́тны, -ая, -ае.

Які складае сутнасць чаго-н.; значны, важны.

І. недахоп.

|| наз. істо́тнасць, -і, ж.

вага́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Рычаг для рэгулявання чаго-н. або кіравання чым-н.

во́зніцтва, -а, н.

Промысел па перавозцы коньмі каго-, чаго-н.

Займацца возніцтвам.

|| прым. во́зніцкі, -ая, -ае.

аркестрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Зрабіць (рабіць) аркестроўку чаго-н.

апасро́дкаваны, -ая, -ае (кніжн.).

Дадзены не непасрэдна, а пры дапамозе чаго-н. іншага.

Веды, апасродкаваныя вопытам.

узмацня́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Прылада для павелічэння магутнасці або напружання чаго-н.

Электрычны ў.

узмацня́льны, -ая, -ае (спец.).

Які прызначаны для ўзмацнення, павелічэння чаго-н.

Узмацняльная падстанцыя.

Узмацняльнае адценне суфікса.

уні́зе, прысл.

У ніжняй частцы чаго-н., пад чым-н.

Дом стаіць у. (у нізіннай мясцовасці).