Verbum

абвы́клы, -ая, -ае (разм.).

Такі, да якога прывыклі, які стаў звычайным, заўсёдным.

Усё здавалася звычайным, абвыклым.

абжы́ты, -ая, -ае.

Такі, у якім ужо жывуць, асвоены, добраўпарадкаваны.

А. дом.

|| наз. абжы́тасць, -і, ж.

назо́йлівы, -ая, -ае.

Такі, які назаляе, дакучае; надаедлівы.

Назойлівыя мухі.

Н. дождж.

|| наз. назо́йлівасць, -і, ж.

непазбе́жны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга пазбегнуць; немінучы.

Непазбежная сустрэча.

Н. фінал.

|| наз. непазбе́жнасць, -і, ж.

непераўзы́дзены, -ая, -ае.

Такі, што нельга пераўзысці, зрабіць лепш.

Н. твор мастацтва.

|| наз. непераўзы́дзенасць, -і, ж.

няўда́члівы, -ая, -ае.

Такі, якому не шанцуе, у якога ва ўсім няўдачы.

|| наз. няўда́члівасць, -і, ж.

няўто́льны, -ая, -ае.

Такі, што нельга здаволіць, наталіць.

Н. голад.

Няўтольная смага.

|| наз. няўто́льнасць, -і, ж.

гру́зкі, -ая, -ае.

Такі, у якім можна ўвязнуць; гразкі, багністы.

Грузкая зямля.

|| наз. гру́зкасць, -і, ж.

рознаскланя́льны, -ая, -ае.

У граматыцы: такі, які сумяшчае ў адной парадыгме розныя тыпы скланення (пра назоўнікі).

старцо́ўскі, -ая, -ае.

Такі, як у старца; уласцівы старцу, які належыць старцу.

Старцоўскае жыццё.

Старцоўская торба.