тыяко́л, ‑у, м.

1. Лекавы прэпарат у выглядзе белага або ружовага парашку, які выкарыстоўваецца як адхарквальны сродак.

2. Від сінтэтычнага каўчуку.

[Ад грэч. theion — сера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змацава́льны

1. (связанный с работой по скреплению чего-л.) скре́почный;

2. (способствующий скреплению) скрепля́ющий;

з. сро́дак — скрепля́ющее сре́дство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

профилакти́ческий в разн. знач. прафілакты́чны;

профилакти́ческое сре́дство мед. прафілакты́чны сро́дак;

профилакти́ческий ремо́нт маши́н прафілакты́чны рамо́нт машы́н;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарачкапаніжа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які зніжае павышаную тэмпературу цела. Гарачкапаніжальны сродак. // у знач. наз. гарачкапаніжа́льнае, ‑ага, н. Лякарства, якое зніжае тэмпературу. Хвораму далі гарачкапаніжальнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узаемаўзбагачэ́нне, ‑я, н.

Узаемнае ўзбагачэнне. Мастацкія пераклады, як паказвае практыка Янкі Купалы, верны шлях узаемаўзбагачэння літаратур, моцны сродак умацавання ўзаемадавер’я паміж народамі. Палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пасро́дак ’сярэдзіна’ (Нас.). З польск. pośrodek ’тс’. Разам з тым пасродак ’пасрэднік’ (там жа) — кантамінацыйнае ўтварэнне з пасрэднік і сродак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Вены. Венскі тэатр.

•••

Венскае крэсла — від лёгкай і моцнай мэблі з гнутага дрэва.

Венскае пітво — слабіцельны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амуле́т, ‑а, М ‑леце, м.

Невялікі прадмет, што носяць на целе як магічны сродак, быццам бы здольны засцерагчы ад няшчасця, хваробы і пад.; талісман.

[Лац. amuletum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбагачэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узбагачаць — узбагаціць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. узбагачацца — узбагаціцца. Абмен вопытам — надзейны сродак узаемнага ўзбагачэння. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закрепля́ющий

1. прич. які́ (што) замацо́ўвае; см. закрепля́ть​ 1;

2. прил., мед. скрапля́льны;

закрепля́ющее сре́дство скрапля́льны сро́дак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)