паабле́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Абляпіць усё, многае або ўсіх, многіх. Пааблепліваць сцены афішамі. Снег пааблепліваў прахожых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паатраса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Атрэсці ўсё або вялікую колькасць чаго‑н. Паатрасаць усе яблыкі. Паатрасаць снег з паліто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыхлава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху, злёгку рыхлы. Ціхі лютаўскі дзень. Невялікі марозік. Глыбокі рыхлаваты снег, пакрыты пасля адліг лёдавай скарынкай. Самусенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сці́шанасць, ‑і, ж.

Стан спакою, цішыні. Рыпіць пад нагамі снег, навокал вячэрняя сцішанасць. Навуменка. Малады сад ахінула таямнічая сцішанасць. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлю́па, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і хлюпота. Прыехаў я ў Вільню — на вуліцах хлюпа, мокры снег, сцюдзёны вецер. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зази́мок м. и зази́мье ср., обл.

1. (первый снег) за́зімак, -мку м.;

2. (первые морозы) за́зімак, -мку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́зі́мак, -мку м.

1. (первый снег, мороз) зази́мок, зази́мье ср.;

2. (первая санная дорога) первопу́ток, первопу́тье ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скида́ть​I сов., разг., в разн. знач. скіда́ць, мног. паскіда́ць, паскі́дваць;

скида́ть снег с кры́ши скі́даць снег з да́ху;

скида́ть до́ски с маши́ны скіда́ць (паскіда́ць, паскі́дваць) до́шкі з машы́ны;

скида́ть ка́мни в ку́чу скі́даць (паскіда́ць, паскі́дваць) каме́нне ў ку́чу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перемежа́ться перамяжо́ўвацца; однако в большинстве случаев лучше переводить синонимами; (чередоваться) чаргава́цца (з чым); (сменяться) змяня́цца (чым); (переплетаться) пераплята́цца (з чым); (перемешиваться) пераме́швацца (з чым); а также соответствующими глаг. ісці́, з’яўля́цца, узніка́ць и т. п. в сочетании с нареч. упераме́жку (з чым);

снег перемежа́лся с гра́дом снег ішо́ў упераме́жку з гра́дам, снег змяня́ўся гра́дам;

пласты́ гли́ны перемежа́лись песко́м пласты́ глі́ны перамяжо́ўваліся пяско́м;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імгла́, -ы́, ж.

1. Ападкі ў выглядзе вельмі дробных кропелек дажджу, крышталікі інею ў паветры, дробны снег.

Асенняя і.

2. Пялёнка туману, пылу, дыму і пад.; смуга.

3. перан. Пра тое, што перашкаджае добра бачыць, успрымаць навакольнае.

Вочы наліваюцца імглой ад крыўды.

4. Пра невыразнае, незразумелае, забытае.

З імглы ўспамінаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)