Verbum

застагава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., што.

Скласці ў стагі. Застагаваць сена. Застагаваць салому.

зімава́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які перабыў зіму на дварэ, пад снегам. Зімавалае сена.

паадграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адгрэбці ўсё, многае. Паадграбаць сена ад воза.

пазле́жвацца, ‑аецца; зак.

Злегчыся, стаць больш цвёрдым, шчыльным — пра ўсё, многае. Сена пазлежвалася.

паперасу́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Перасушыць усё, многае. Паперасушваць бялізну. Паперасушваць сена.

сеткападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны на сетку, у выглядзе сена (у 1–3 знач.).

сціртава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Складваць у сцірты. Сціртаваць жыта. Сціртаваць сена.

стог, ‑а, м.

1. Вялікая капа сена, саломы. Вось збяром мы травы Сонечнымі днямі І лугі заставім Свежымі стагамі. Астрэйка. На .. [сенажаці] там-сям стаялі ўжо стагі, густа былі раскіданы копы і ляжала яшчэ не згрэбенае, але ўжо парыжэлае сена. Чарнышэвіч. Нібыта шлем зялёны волата, За рэчкай адзінокі стог. Смагаровіч. [Косцік] зрабіў пару ў стозе сена на Белай градзе і там начуе. Баранавых.

2. Разм. Тое, што і стос (у 2 знач.). Стог бліноў стаяў пасярод стала, як асэсар. Бядуля.

•••

Як іголка ў стозе сена гл. іголка.

трася́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Стрэсенае сена з саломай, якое ідзе на корм жывёле. З катуха, у які мы кідалі Падласцы трасянку з саломы і сена, мне ўжо не вельмі цяжка было дабірацца да бэлькі. Брыль.