Verbum

каке́цтва, ‑а, н.

Паводзіны, манеры какеткі (у 1 знач.); какетнічанне. Стройненькая, чарнявая сцюардэса з мілым французскім какецтвам дэманстравала нам сваё веданне рускай мовы. Брыль.

гі́дзіцца, гіджуся, гідзішся, гідзіцца; незак.

Абл. Гадзіцца. За гэтыя суткі Лёдзя бадай што знелюбіла сама сябе, сваё цела, нават гідзілася дакрануцца да яго. Карпаў.

далячы́цца, ‑лячуся, ‑лечышся, ‑лечыцца; зак.

1. Закончыць сваё лячэнне, канчаткова вылечыцца. Далячыцца ў бальніцы.

2. Разм. Лячэннем давесці сябе да якіх‑н. непрыемных вынікаў.

віта́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вітаць, вітацца.

2. Прывітанне. — Добры дзень, — кінуў я сваё вітанне. — Добры дзень, — пачуў нядружны адказ. Сабаленка.

спавіва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. спавіваць — спавіць.

2. Абл. Тое, чым спавіваюць дзіця. [Сёмка:] — А малое на ложку.. раскідае сваё спавіванне. Кандрусевіч.

укліні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Уставіць што‑н. клінам у сярэдзіну чаго‑н. // перан. Разм. Уставіць у размову. Уклініць сваё слова ў гутарку.

няво́льніцтва, ‑а, н.

Рабства, няволя. У цяжкія часы прыгону і нявольніцтва песня і казка былі ў нашым народзе адзіным сродкам захаваць сваё нацыянальнае аблічча. Лужанін.

павытырка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.

Разм. Вытыркнуць што‑н. у многіх месцах або ўсё, многае. Павытыркаў сваё рэдкае голле альшэўнік. Пташнікаў.

папакарчава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., што і чаго.

Разм. Карчаваць доўга, неаднаразова; выкарчаваць многа чаго‑н. За сваё жыццё .. [Тоня Вазылькевіч] бярвення папаварочваў і карчоў папакарчаваў. Чорны.

прада́жнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць прадажнага (у 3, 4 знач.). Прадажнасць усіх пачуццяў пры ладзе капіталізму знайшла сваё выдатнае выяўленне ў шмат якіх мастацкіх творах. Кучар.