павытырка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.
Разм. Вытыркнуць што‑н. у многіх месцах або ўсё, многае. Павытыркаў сваё рэдкае голле альшэўнік. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)