парфі́ра, ‑ы, ж.
1. Уст. Доўгая пурпуровая мантыя — сімвал улады манарха; параднае цырыманіяльнае ўбранне манарха.
2. Род марскіх водарасцей чырвонага колеру.
[Грэч. porphýra.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шкля́рус, ‑у, м., зб.
Род буйнога бісеру ў выглядзе рознакаляровых кароценькіх трубачак са шкла, якія нанізваюцца на нітку. Упрыгожыць сукенку шклярусам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кар’е́ра, -ы, мн. -ы, -е́р, ж.
1. Высокі сацыяльны і службовы статус, дасягнуты дзейнасцю ў якой-н. галіне; вядомасць, слава.
Зрабіць кар’еру.
К. не атрымалася.
2. Род дзейнасці; прафесія, занятак.
Артыстычная к.
|| прым. кар’е́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
архалу́к, ‑а, м.
Адзенне, якое выйшла з ужытку, род кароткага кафтана, пашытага з каляровай шарсцяной або шаўковай тканіны са зборкай у таліі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галадо́к, ‑дку, м.
Род адна- і шматгадовых травяністых раслін сямейства гваздзіковых (расце на сухіх лугах, у барах і як пустазелле на палях).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капры́чыо, нескл., н.
Род музычных твораў вольнай формы, якія вызначаюцца жывасцю, нечаканымі і арыгінальнымі пераходамі. «Італьянскае капрычыо» Чайкоўскага. «Іспанскае капрычыо» Рымскага-Корсакава.
[Іт. capriccio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
катыльён, ‑а, м.
Даўнейшы бальны танец (род кадрылі), фігуры якога чаргуюцца з элементамі вальса, мазуркі, полькі, а таксама музыка да гэтага танца.
[Фр. cotillon.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́ржык, ‑а, м.
1. Памянш. да корж.
2. Салодкі кандытарскі выраб; род пячэння. Бабуля частавала мяне коржыкамі і арэхамі ў мёдзе. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хром, -у, м.
1. Хімічны элемент, цвёрды метал светла-шэрага колеру.
2. Род мінеральнай жоўтай фарбы.
3. Сорт мяккай тонкай скуры.
|| прым. хро́місты, -ая, -ае (да 1 знач.) і хро́мавы, -ая, -ае (да 3 знач.).
Хромавы абутак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
даўгаве́чны, ‑ая, ‑ае.
Здольны жыць, існаваць доўгі час, многа гадоў. Смольная хвоя — вельмі моцнае і даўгавечнае дрэва. Чорны. Лявон перабраў у памяці род дзядзькоў, гэта значыць бацькавых братоў. Даўгавечны род. Гадоў па восемдзесят пяць, па дзевяноста, а ўсе жывуць. Ермаловіч. // Разлічаны на доўгі час; трывалы. Змайстраваў сабе бусел даўгавечнае гняздо. Колас. Беларускія аўтамашыны.. будуць самымі надзейнымі і даўгавечнымі. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)