капры́чыо, нескл., н.

Род музычных твораў вольнай формы, якія вызначаюцца жывасцю, нечаканымі і арыгінальнымі пераходамі. «Італьянскае капрычыо» Чайкоўскага. «Іспанскае капрычыо» Рымскага-Корсакава.

[Іт. capriccio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)