грубасцяблі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае тоўстае, грубае сцябло. Грубасцяблістыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выляга́ць, ‑ае; незак.

Прыгінацца сцяблом да зямлі (пра збожжавыя расліны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каўчукано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца каўчуканосам. Каўчуканоснае дрэва. Каўчуканосныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кветано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае кветкі, дае кветкі. Кветаносныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лазані́ца, ‑ы, ж.

Род травяністай, пераважна шматгадовай расліны сямейства першацветных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізкаство́лы, ‑ая, ‑ае.

Які мае невысокі ствол (пра дрэвы, расліны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палігамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і палігамны. Палігамічныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматкве́ткавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае шмат кветак. Шматкветкавыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эфірано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эфіраноса. Эфіраносныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зача́хнуць сов., прям., перен. зача́хнуть;

раслі́ны ~хлі — расте́ния зача́хли;

з. з тугі́ — зача́хнуть с тоски́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)