гідрааку́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел акустыкі, які вывучае распаўсюджанне гукаў у вадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гравіме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел геафізікі, які вывучае размеркаванне паскарэння сілы цяжару на зямную паверхню.

[Ад лац.gravis — цяжкі і грэч. metreō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіне́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел тэарэтычнай механікі, які ўключае дынаміку і статыку.

[Ад грэч. kinētikis — рухальны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намагра́фія, ‑і, ж.

Спец. Раздзел матэматыкі, які аб’ядноўвае тэорыю і практычныя спосабы пабудовы намаграм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наркало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем хвароб, выкліканых наркаманіяй, і лячэннем наркаманаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пнеўмааўтама́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел аўтаматыкі, аб’ектам вывучэння якога з’яўляюцца сродкі аўтаматыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэаніматало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае асноўныя заканамернасці згасання і аднаўлення функцый арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фітагеагра́фія, ‑і, ж.

Раздзел батанічнай геаграфіі, які вывучае заканамернасці пашырэння раслін на зямной паверхні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрафізіяло́гія, ‑і, ж.

Раздзел фізіялогіі, які вывучае электрычныя з’явы, што адбываюцца ў жывым арганізме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ру́брыка ’загаловак раздзела ў газеце, часопісе і пад.’, ’раздзел; графа’ (ТСБМ). Праз польск. rubryka або рус. ру́брика запазычана з лац. rubrīca < ruber ’чырвоны’. Назва тлумачыцца тым, што надпісы і загалоўкі зводаў законаў пісаліся чырвоным чарнілам (Сной₂, 632).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)