пеленгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак., каго-што.

Спец. Вызначаць пеленг або месца, дзе знаходзіцца які‑н. прадмет, аб’ект. Пеленгаваць радыёстанцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Пакрыць (пакрываць) тонкім слоем сталі які‑н. прадмет пры дапамозе электролізу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святы́ня, -і, мн. -ты́нь і -яў, ж.

1. Тое, што з’яўляецца асабліва дарагім, што ахоўваецца і шануецца (высок.).

Народныя святыні.

Брэсцкая крэпасць — наша с.

2. Прадмет або месца рэлігійнага пакланення.

Святыні ў ахвяру не прыносяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

груз, -у, мн. гру́зы, -аў, м.

1. Цяжар, цяжкі прадмет.

Скінуць г. з калёс.

2. Тавары, прызначаныя для перавозкі.

Вагоны з грузам.

Падрыхтаваць г. для перавозкі.

|| прым. грузавы́, -а́я, -о́е (да 2 знач.).

Грузавыя перавозкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Пэўны размер.

Зняць мерку.

2. Прадмет, які служыць для вымярэння даўжыні.

◊

Мераць адной меркай — падыходзіць да ўсіх і да ўсяго аднолькава, не ўлічваючы асаблівасцей кожнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трохвуго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Геаметрычная фігура, абмежаваная трыма прамымі лініямі, якія перасякаюцца і ўтвараюць тры ўнутраныя вуглы, а таксама прадмет такой формы.

Прамавугольны т.

Сярод удараў бубна і талерак меладычна звінеў стальны т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Рызі́ны ’галёшы’ (гом., добр., чач., ветк., кам., жлоб., ЛА, 2), рэзі́на ’гумовы абутак’ (ПСл). Утворна ад рызі́на ’гума’ (гл.) у выніку метанімічнага пераносу назвы рэчыва, з якога зроблены прадмет, на сам прадмет; параўн. фу́тра ’шкура звера’, ’зімовая вопратка з такіх шкур’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гаржэ́тка, ‑і. ДМ ‑тцы, ж.

Прадмет жаночага туалету ў выглядзе палоскі футра ці цэлай шкуркі звярка, якую носяць замест каўняра.

[Фр. gorgette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пасме́шышча ’прадмет кпінаў’, ’здзек’ (ТСБМ). З рус. посме́шище ’тс’ < посмея́ться < смех (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́льца, -а, мн. ко́льцы і (з ліч. 2, 3, 4) кальцы́, ко́льцаў, н.

1. Прадмет, звычайна металічны, які мае форму вобада, абруча, акружнасці.

Кольцы дроту.

Гімнастычныя кольцы.

2. Тое, што мае форму такога прадмета.

Кольцы дыму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)