Стурбу́чыць ‘разумець, кеміць’: малы ўжэ стурбучыць (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стурбу́чыць ‘разумець, кеміць’: малы ўжэ стурбучыць (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стурла́к ‘худы’: які гэтат конь стурлак (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сты́тур ‘сварка’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Су́неча ’на самай справе, сапраўды’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сяміцічнік ’ястрабок парасоністы, Hieracium umbellatum L.’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сіткава́ты ‘неаплоднены (пра яйка)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тартары́ца ’вялікая спраўная жанчына’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тата́рушка ’прыстасаванне вешаць калыску’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
То́нба ’завала, засоў’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
То́ртаўскі: то́ртаўскі плото́к ’суконная тоненькая хустка’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)